Obiekt zbudowano w 1932 roku w Dolinie Radości. Drewniana konstrukcja tworzyła rozbieg, szczyt góry służył za bulę, zbocze było zjazdem a przeciwstokiem sąsiednie wzniesienie.
Punkt konstrukcyjny K wynosił 35 metrów. Rozgrywano tu regularnie zawody na różnym szczeblu zaawansowania.
Najsławniejszy skoczek w histroii tego obiektu to Janusz Kirkor. Oddawane przez niego skoki mierzyły od 25 do 30 metrów. Najdłuższy, oficjalnie zarejestrowany skok oddał zawodnik Kołtuń z Zakopanego (39 metrów).
Konkursy skoków rozgrywane były także po wojnie. Obiekt funkcjonował do lat 60-tych. Później systematycznie popadał w ruinę. Dziś nic nie pozostało z dawnej świetności.
Kamienna płyta postawiona na pamiątkę tragedii jaka miała tu miejsce. W 1940 na skoczni upadł a w konsekwecji zmarł niemiecki skoczek Ernst Becker-Lee.
Napis na płycie: Ernst Becker - Lee zum Gedachtnis 1940, w wolnym tłumaczeniu Ernst Becker - Lee w pamięci 1940.
