Największa ceglana świątynia na świecie, "Korona Gdańska" czyli Bazylika Mariacka. Będzie trochę do poczytania bo warto bliżej przyjrzeć się i poznać bogate, zabytkowe wyposażenie obiektu. Początki kościoła sięgają XIII w. Bazylika ma długość 105,2 m, szerokość w transepcie 66,2 m, 37 ogromnych okien, 29 kaplic. Decyzję o budowie kościoła parafialnego wydano na podstawie przywileju nadanego Głównemu Miastu w 1342 roku przez mistrza krzyżackiego Ludolfa Koniga. Kamień węgielny pod budowę obecnej świątyni położono 23 marca 1343 roku - mówi o tym łaciński napis umieszczony na tablicy przy wejściu do zakrystii.
Kościół Mariacki. Po lewej widoczna wieża zegarowa Ratusza Głównego Miasta.
Bazylikę budowano etapami przez 159 lat. 28 lipca 1502 roku mistrz Henryk Hetzel położył ostatnią cegłę sklepienia.
Elewacja zewnętrzna, zegar słoneczny z 1533 roku na ścianie wieży św. Barbary. Zniszczony jak cały obiekt w czasie II Wojny Światowej. Jego obecny wygląd zawdzięczamy hojności sponsora prac renowacyjnych Hansowi Lotharowi Fauth z Lubeki. Poniżej w ramce stosowny zapis: RENOVATUM A.D. MCMXC FUNDATOR H.L. FAUTH. Ciekawostką jest forma cyfr. Niby rzymskie ale jakieś takie inne...
Miniatura bazyliki przed wejściem.
Od 20 listopada 1965 z nadania papieża Pawła VI ustanowiona Bazyliką mniejszą. Tablica pamiątkowa.
Ściana z zabytkowymi artefaktami prze wejściem.
Masywne, drewniane główne drzwi wejściowe.
Wnętrze przytłacza swym wielkością...
Na kolumnach pozostawiono "okienka" po odkrywkach. Widoczna cegła i konstrukcja kolumny podtrzymującej sklepienie.
Na kamiennych płytach przedstawiono sceny tematyczne: Pochód miłosierdzia, Chrzest Chrystusa w Jordanie, Chrzest dworzanina królowej egipskiej, Widzenie św. Piotra i Chrzest Korneliusza, Przejście Żydów przez Morze Czerwone.
Brązowe figury przedstawiające alegorie: Hojności, Stanowczości, Miłosierdzia, Wiary, Nadziei, Umiarkowania, Mądrości oraz Sprawiedliwości.
Nawa po prawej stronie ołtarza głównego z kaplicą św. Baltazara. Znajduje się tu Epitafium z czarnego marmuru na cześć Konstantyna Ferbera. Ród ten w XV i XVI wieku był bardzo wpływowy i bogaty.
Kaplica św. Katarzyny, ołtarz św. Mikołaja (ok. 1435-1440). Niestety obiekt jest zdekompletowany (pozostały skrzydła i prandella skrzyniowa).
Kaplica św. Elżbiety. Znajdują się tutaj: ołtarz z prandellą (1435-1440) na której przedstawiono Ostatnią Wieczerzę, po lewej siedzącą na tronie Najświętszą Marię Pannę, po prawej św. Hieronima; powyżej drewniany Tryptyk Ukrzyżowania (1490-1500) ze scenami biblijnymi.
Drewniane, gotyckie skrzydła ołtarza.
Kaplica Najświętszej Maryi Panny Bractwa Kapłańskiego. Na zdjęciu ołtarz Bractwa Kapłańskiego, którego początki datowane są na 1374 rok. Ołtarz typu baldachimowego (1473-1478)z drewna dębowego. W centrum znajduje się figura Maryi z Dzieciątkiem widoczna jako Królowa. Na skrzydłach wewnętrznych święte postacie Katarzyny i Doroty oraz Barbary i Małgorzaty. Na zewnątrz sceny z życia NMP. Po zamknięciu widzimy scenę Zwiastowania NMP. Poniżej prandella z 1500 roku z malowidłem przedstawiającym koronację NMP. Ciekawostką jest otwór do wrzucania datków (służyła jako skarbona). Po bokach ruchome ramiona na świece.
Zabytek pochodzi z kościoła św. Jana z Gdańska. Składa się z: kolumny, korpusu, balustrady i baldachimu. Korpus zdobią cztery obrazy ze scenami ze Starego Testamentu.
Na froncie bramki jest obraz przedstawiający Chrystusa jako dobrego pasterza z owieczką, którą niesie na ramionach. Portal zwieńczony rzeźbami Chrystusa (w centrum) oraz Wiary (z księgą i kielichem) oraz Nadziei (z kotwicą). W belkowaniu znajduje się napis po niemiecku: "Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony (...)"
Malowidła ścienne w Kaplicy św. Jakuba. Tak ozdobiony był kiedyś cały kościół. Od reformacji większość ściennych malowideł została pokryta jednolitą, białą warstwą farby.
Kaplica św. Jadwigi. Drewniany szafiasty z gdańskiego warsztatu (ok. 1435). W części centralnej rzeźby przedstawiające św. Jadwigę, św. Szymona Apostoła, św. Bartłomieja. W prandelli namalowano postacie świętych i męczenników.
Sakramentarium (1478-1482) posadowione na sześciobocznej kamiennej podstawie wyrzeźbione z drewna dębowego i polichromowane. Wieżą jest czterokondygnacyjna zwieńczona daszkiem z gniazdem pelikana z młodymi jako symbolem Eucharystii. Dolna kondygnacja została przystosowana do przechowywania Najświętszego Sakramentu.
Bóg Ojciec prezentuje ciało Chrystusa zdjęte z krzyża (początek XV w.). Pomiędzy ich głowami znajduje się Duch Święty w postaci gołębicy. Prandella (1400-1420) z malowidłem przedstawiającym Trójcę Świętą. Bóg Ojciec trzyma krzyż z Chrystusem oraz podlatującą gołębicą. Po bokach stoją dwaj rycerze. Po lewej św. Jerzy, po prawej prawdopodobnie św. Olaf.
Ołtarz mistrza Michała z Ausburga wykonany z drewna lipowego, złocony i polichromowany. Poliptyk (szafa i trzy pary skrzydeł).
Tablica Dziesięciorga Przykazań z baldachimem (ok. 1490). Malowidła na dębowej desce przedstawiają Dekalog. Wszystkie przedstawienia są podzielone na dwie części. Z lewej strony zilustrowane jest postępowanie zgodne z przykazaniem, natomiast z prawej jego naruszenie. W każdej scenie ukazane zostały dwie grupy ludzi, którym towarzyszą anioł lub diabeł. Tablica pełniła funkcje dydaktyczną. W jej dolnej części znajduje się inskrypcja, która opisuje cel fundacji. Jest to fragment z Ewangelii Mateusza (19,17): "Vis ad vitam ingredi, serva mandata" czyli "A jeśli chcesz wejść do żywota, zachowuj przykazania".
Przy komentarzach korzystałem z tablic umieszczonych w kościele (wszystko jest pięknie opisane) oraz strony ciekawostki.online.